α

* οι ανδαλουσιανοί αγρότες ήρθαν να μάθουν απ' τους γρεβενιώτες


* η διεθνής emi classical κυκλοφορεί δίσκο μπετόβεν με την κρατική ορχήστρα θεσσαλονίκης -υπό τον αναμορφωτή διευθυντή της, μύρωνα μιχαηλίδη- και τον άλντο τσικκολίνι να παίζει κοντσέρτα του μπετόβεν


* ο χουβαρδάς σκηνοθετεί βόυτσεκ στην ζυρίχη


[επειδή -από αρχαιοτάτων δε, για όσους 'κολλάνε' σ' αυτό- η ελλάδα πρόκοβε όταν βρισκόταν σε ζωντανό διάλογο με άλλες χώρες]

λ

* το παράρτημα του γεωπονικού πανεπιστημίου αθηνών στο ντουμπάι: έξω [εξακολουθούμε να] πάμε καλά...


* ο τρόπος που μιλά η ζυράννα ζατέλη [στον σταύρο διοσκουρίδη, στην "lifo"], και το τι λέει, βέβαια - για τον πατέρα της, ας πούμε: "ήταν κι αυτός ένας ιδιόρρυθμος κανονικός άνθρωπος".


* η επανέκδοση, σε έναν τόμο, όλου του δοκιμιακού έργου τού δημήτρη νικολαρεΐζη [1908-1981] από τις εκδόσεις "άγρα". δυό μόνο παραδείγματα από συνέντευξή του -στα 30 του χρόνια!- όπου -όπως μας υπέδειξε ο δημήτρης δασκαλόπουλος στην πρόσφατη παρουσίαση τού βιβλίου στο "βιβλιοπωλείο της εστίας- ουσιαστικά 'αυτοσυστήνεται': "η τέχνη δεν είναι μόνο έκφραση αυτού που υπάρχει, δηλαδή πραγματικότητα βαλμένη σε ύφος, αλλά κάτι ασύγκριτα πιο μεγάλο: ένας σπόρος άπλαστης ζωής, μια σαϊτιά προς το μέλλον." - και: "σκοπός της κριτικής [] είναι [] να στηρίξει την ιδιοτυπία του έργου."


* κι ας βγήκε το 2010 [μου είχε διαφύγει], αναπνέει την 'μετά το 2009' εποχή που ακόμα ζούμε: το βιβλίο με τα ποιήματα της αθηνάς παπαδάκη, με λύχνο και λύκους [εκδ. νέδα]: [και] γιατί κάνει ένα -αν δεν γελιέμαι- μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, πράγμα πάντα χαρμόσυνο. "κατατρεγμένο / αλλά ασύλητο / το κέντρο. / [...] / παίρνουμε τον καιρό αγκαλιά / και κάπου κάπου / μειδιούμε."

τ

* το "tutorpool": δίκτυο εθελοντισμού για την εκπαίδευση


* η μαχητικότητα του θόδωρου τερζόπουλου και του δημήτρη τάρλοου, που ηγούνται των θεάτρων "άττις" και "πορεία", αντίστοιχα - και η φράση του δεύτερου: "θα συνεχίσουμε να κάνουμε θέατρο με όσους τρόπους υπάρχουν. οι άνθρωποι της τέχνης θα σταθούμε εμπόδιο στην κατρακύλα. όσοι ασχολούνται σοβαρά με το θέατρο και δεν έφτιαξαν βίλες, ανάλωσαν τη ζωή τους μέσα στην τέχνη, είτε προέρχονται από αστικές οικογένειες είτε από εργατικές είτε από αγροτικές, θα σταθούν εμπόδιο στο να περάσει η εικόνα μιας χώρας με γκαρσόνια και κουκουλοφόρους που ρημάζουν την αθήνα και στο τέλος απομένουν με το 'μπάντμιντον' και τους συμπέθερους από τα τίρανα."

* το νέο ενιαίο εισιτήριο των 6 ευρώ στον αθηναϊκό κινηματογράφο "έλλη": φαντάζομαι πως απλώς δίνουν το καλό παράδειγμα [κι ας άργησε - αλλά τα ανακλαστικά των ελλήνων επιχειρηματιών δεν είναι κι από τα γοργότερα].  

ί

* η αλληλεγγύη και η προσοχή προς τους πεζούς που επέδειξε και επιδεικνύει μάλλον σημαντικός αριθμός οδηγών ι.χ. στο κέντρο της αθήνας με τα κατεστραμμένα φανάρια


* το νέο τεύχος του περιοδικού "πλανόδιον", με το εξαιρετικό πεζό του σταμάτη πολενάκη, "οι γλάροι του νέβα" - και πολλούς άλλους θησαυρούς! [αλλά εγώ βρίσκομαι ακόμη στην σελίδα 586]


* ο εξαιρετικός δίσκος του χρήστου ζερμπίνου [ακκορντεόν] και του μίλτου λογιάδη [πιάνο], "από τα πλήκτρα στην καρδιά - 17 τραγούδια του μάνου χατζιδάκι", για την τρυφερή λεπτότητα -σχεδόν κατάνυξη- με την οποία τραγουδούν τις μελωδίες του μ.χ., ξαναδείχνοντάς μας πόσο παραμένουν ασύλληπτες

ν

* η συναυλία της κρατικής ορχήστρας αθηνών υπό τον νέο -από τον περασμένο ιούλιο- διευθυντή της, βασίλη χριστόπουλο [μέγαρο, 3.ii.2012]: σ' ένα ευφάνταστο, ωραιότατα ισορροπημένο πρόγραμμα που περιείχε και την σουίτα από τον μαγικό μανδαρίνο του μπάρτοκ, το κονσέρτο για βιολί του έλγκαρ [με τον εξαιρετικό, μουσικότατο, κόλυα μπλάχερ] ήταν ορμητικό και λυρικό -εύκολα μπορεί να γίνει πλαδαρό και χλιαρό-, το δε χιλιοακουσμένο μπολερό του ραβέλ, μια ευφρόσυνη γιορτή! και το πρόγραμμα της κ.ο.α. είναι ένα γραφιστικό κόσμημα, με προσιτά κείμενα, που σου ανοίγουν την όρεξη

* το να παίζονται δύο, παλιά, έργα της λούλας αναγνωστάκη συγχρόνως στην αθήνα, είναι από μόνο του, ένα ευτύχημα. ακόμα καλύτερα, όταν είναι ανεβασμένα με προφανή αγάπη [η παρέλαση, θέατρο του νέου κόσμου, σε σκηνοθεσία του ένκε φεζολλάρι] ή περιέχουν ερμηνείες σαν αυτή τής ρένης πιττακή [η νίκη, εθνικό θέατρο]


* οι παραλογές: μικρές καθημερινές τραγωδίες της ομάδας sforaris, τρίτη χρονιά που παίζονται, θα περιοδεύσουν ανά την ελλάδα [θα 'χει μεγάλο ενδιαφέρον να νιώσει κανείς την απήχησή τους σ' ένα κοινό όπου ίσως θα είναι πολυπληθέστερη, απ' ό,τι στην πρωτεύουσα, η παρουσία ανθρώπων που έχουν ζήσει πιο κοντά με το δημοτικό τραγούδι]. μπορεί να είναι εξ ορισμού δύσκολο να καλοσταθούν άλλα κείμενα δίπλα στην λάβα των δημοτικών παραλογών, αλλά το σκηνικό δόσιμο των πέντε γυναικών, κι η θεατρική μαγεία που έτσι πετυχαίνουν, παραμερίζουν τις αμφιβολίες ή αντιρρήσεις

η

* το άρθρο του σταύρου διοσκουρίδη για τον τάσο φαληρέα στην "λάιφο": για το τι έκανε ο τ.φ., πώς το έκανε - και γιατί ο μανόλης σαββίδης [που εξέδωσε το σχετικό βιβλίο] και ο σ.δ. τον θυμήθηκαν, τώρα


* η επιστροφή -κατά δήλωσίν του- τού σουπερμάρκετ "αβ" σε τιμές του 2008, σε ορισμένα είδη: γιατί κάποιοι αρχίζουν σιγά σιγά να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να μειώνονται μόνον οι μισθοί


* ο [έλληνας] 'καλύτερος δημόσιος υπάλληλος', διεθνώς: γιατί ποιος θα το πίστευε ότι δεν πρόκειται γι' ανέκδοτο, γι' αυτά που έκανε -και κάνει-, και γι' αυτά που λέει