ν

* η συναυλία της κρατικής ορχήστρας αθηνών υπό τον νέο -από τον περασμένο ιούλιο- διευθυντή της, βασίλη χριστόπουλο [μέγαρο, 3.ii.2012]: σ' ένα ευφάνταστο, ωραιότατα ισορροπημένο πρόγραμμα που περιείχε και την σουίτα από τον μαγικό μανδαρίνο του μπάρτοκ, το κονσέρτο για βιολί του έλγκαρ [με τον εξαιρετικό, μουσικότατο, κόλυα μπλάχερ] ήταν ορμητικό και λυρικό -εύκολα μπορεί να γίνει πλαδαρό και χλιαρό-, το δε χιλιοακουσμένο μπολερό του ραβέλ, μια ευφρόσυνη γιορτή! και το πρόγραμμα της κ.ο.α. είναι ένα γραφιστικό κόσμημα, με προσιτά κείμενα, που σου ανοίγουν την όρεξη

* το να παίζονται δύο, παλιά, έργα της λούλας αναγνωστάκη συγχρόνως στην αθήνα, είναι από μόνο του, ένα ευτύχημα. ακόμα καλύτερα, όταν είναι ανεβασμένα με προφανή αγάπη [η παρέλαση, θέατρο του νέου κόσμου, σε σκηνοθεσία του ένκε φεζολλάρι] ή περιέχουν ερμηνείες σαν αυτή τής ρένης πιττακή [η νίκη, εθνικό θέατρο]


* οι παραλογές: μικρές καθημερινές τραγωδίες της ομάδας sforaris, τρίτη χρονιά που παίζονται, θα περιοδεύσουν ανά την ελλάδα [θα 'χει μεγάλο ενδιαφέρον να νιώσει κανείς την απήχησή τους σ' ένα κοινό όπου ίσως θα είναι πολυπληθέστερη, απ' ό,τι στην πρωτεύουσα, η παρουσία ανθρώπων που έχουν ζήσει πιο κοντά με το δημοτικό τραγούδι]. μπορεί να είναι εξ ορισμού δύσκολο να καλοσταθούν άλλα κείμενα δίπλα στην λάβα των δημοτικών παραλογών, αλλά το σκηνικό δόσιμο των πέντε γυναικών, κι η θεατρική μαγεία που έτσι πετυχαίνουν, παραμερίζουν τις αμφιβολίες ή αντιρρήσεις